Ga mee ‘OpStap’ vogels kijken in het Wierdense Veld
WIERDEN - Vrijdagochtend 19 april organiseren wij een ‘OpStap’ excursie Vogels kijken in het Wierdense Veld.
Ervaar de wereld aan mogelijkheden op de Twentse vakantiebeurs bij het ROC !
ALMELO - Het is lente. Voor veel mensen de periode om uit te gaan kijken naar een fijne reisbestemming voor de zomervakantie.
Kinderactiviteit ‘Lammetjes aaien’ op Hof Espelo
ENSCHEDE - Kom je ook op kraamvisite?
Cobblestone bestaat 20 jaar en dat vieren we!
OLDENZAAL - We vieren dit met een paar jubileum-dubbelconcerten:” 2 voor de prijs van 1 zullen we maar zeggen”
Vrienden van NiX presenteert : the Nimmo Brothers acoustic (UK)
ENSCHEDE - Don’t wait for special moments, make ordinary moments special!
Filmhuis Oldenzaal vertoont de film ‘Los Colonos’
OLDENZAAL - Tierra del Fuego, 1901. In het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika schakelt een tirannieke...
Fietsclub De Welle weer van start
NIJVERDAL - Komende maand begint het fietsseizoen van Fietsclub De Welle.
Ida Nielsen & The Funkbots (Funk, Soul, DK) Terug in De Cactus!
HENGELO - De Deense Ida Nielsen werd in 2010 door niemand minder dan Prince ontdekt.
Vroege vogelwandeling over de Wilmersberg
DE LUTTE - Op zondag 14 april aanstaande organiseert IVN-Oldenzaal een vogelexcursie door het glooiende...
Wandelen tegen MS: Sluit je aan bij onze jaarlijkse wandeltocht!
OLDENZAAL - Op zondag 14 april 2024 nodigt Oldenzaal tegen MS u uit om deel te nemen aan hun jaarlijkse...
Jeugd familie Theatercollege over de Wolf
OLDENZAAL - Na 150 jaar is de wolf terug in Nederland. Dit kan niemand zijn ontgaan.
Anneke van Giersbergen komt in Luttenberg!
LUTTENBERG - Amfitheater Het Lommerrijk is apetrots: het is gelukt om deze grote naam te boeken.
Kledingruilbeurs van de Fairtradewerkgroep
NIJVERDAL - Duurzaamheid staat hoog in het vaandel van de Fairtradewerkgroep Gemeente Hellendoorn.
Wo 29-05-2019
Het is Hemelvaartsdag 1968. Dit jaar ga ik niet meer als het brave jongetje met mijn ouders fietsen door het mooie Twente. Met jongens en meiden van het Enschedees Lyceum heb ik afgesproken om samen erop uit te trekken. Dauwtrappen.
De fietstassen zitten vol met broodjes, drinken, een deken en uiteraard regenkleding. Voordat de echte fietstocht gaat beginnen, we verzamelen bij school, moet ik eerst van Losser naar Enschede fietsen. Onderweg mijmer ik hoe het zal zijn nu ik voor het eerst een hele dag met mijn vriendinnetje Renée mag optrekken. Op fuifjes durfden we elkaar bij weinig licht te zoenen op de klanken van de Bee Gees. De zwoele schuifelplaat Words zorgde ervoor dat er weinig tijd voor een hapje en drankje was; alle aandacht voor elkaar. Op school was daar echter absoluut geen sprake van. In de gangen, als we van het ene naar het andere lokaal moesten lopen, kwamen we elkaar soms tegen maar meer dan hoi kwam er niet uit.
De anderen stonden al klaar bij school. Ik was laat. Teveel gemijmerd, te langzaam gefietst. Waar gaat de reis naar toe? Eigenlijk wist niemand dat en dus stapten we rond 10.00 uur op onze stalen rossen en gingen op pad. Vier stellen tussen 14 en 16 jaar, allemaal met gemengde gevoelens en ongetwijfeld vlinders in de buik. Na Hengelo trapten we richting Delden en vervolgens naar Goor. We troffen onderweg honderden, misschien wel duizenden andere fietsers. Heel Twente leek op pad met versierde fietsen: de geel bloeiende brem stak je eenvoudig in het gat bij de koplamp. Het gele kuddedier fietste over smalle weggetjes, bospaden en door fraaie dorpjes.
Echt oog hadden we daar niet voor want er werd gepraat, verteld, gelachen. Rond lunchtijd streken we zo maar ergens op een heideveld neer. De dekens werden uitgespreid, het eten en drinken kwam tevoorschijn en we laafden ons aan elkaar. Een van ons moest plassen, wandelde de bosrand in en kwam niet veel later opgewonden terug. “Iets verderop staat een blokhut in het bos, de deur is open en er is niemand.” We keken elkaar aan en zonder iets te zeggen, begreep iedereen dat de heide verruild werd met de blokhut. Schoorvoetend gingen we naar binnen. Een kleine ruimte met stapelbedden en een enkele zitbank. Daar vergaten we net als op de fuifjes te eten en te drinken, daar hadden we genoeg aan elkaar. We voelden ons op deze Hemelvaartsdag in de zevende hemel totdat………..een boswachter op de deur klopte. Hij wachtte niet op antwoord en stond plotseling binnen. Onze harten bonkten in de keel. Met barse stem vroeg hij wat we hier deden. Nou, dat kon hij wel zien. Hij veinsde boosheid, las ons de les dat we huisvredebreuk hadden gepleegd en dat hij onze namen wilde. Als bevende rietjes gaven we naam en adres op, niemand durfde een gefingeerde naam te noemen. We zouden van hem horen en nou wegwezen. Met rode koppen zaten we niet veel later op de fiets. Hoe zouden we dit aan onze ouders vertellen? Zouden we een boete krijgen? En kijk eens hoe laat het al was geworden en we moesten dat hele eind nog terug.
“Heb je een fijne dag gehad”, vroeg mijn moeder toen ik pas rond acht uur ’s avonds binnen stapte. Beschaamd en schuldbewust vertelde ik wat er gebeurd was. Ze moest glimlachen. Van de boswachter hebben we nooit meer iets gehoord.
Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde het met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com
Zie ook: https://issuu.com/twentejournaal/docs/gm_24-05-2019/6
Tweet |
|
|
|
|