Zilveren erepenning voor Tennisvereniging T.C. ‘t Weusthag Ter ere van het 100-jarig bestaan
HENGELO - Op dinsdag 23 april overhandigt Burgemeester Sander Schelberg de zilveren Erepenning van de...
De Cactus presenteert Carl Verheyen & Band (Gitarist Supertramp, Blues, Rock, Jazz)
HENGELO - Carl Verheyen is muzikant, zanger, songwriter, arrangeur, producer en docent.
Advies SER Overijssel: Elk bedrijventerrein telt
TWENTE - Bedrijventerreinen zijn belangrijk als vestigingsplek voor een groot deel van de maakbedrijven...
Europa’s beste steppers komen naar Losser en Oldenzaal
LOSSER / OLDENZAAL - De stepsport heeft in Nederland een paar lastige jaren achter de rug.
RIJSSEN/ENSCHEDE - De beiaardiers van de Twentse carillons in Rijssen, Enschede en Drienerlo (UT) treden...
Het weer in Twente: Buien maar ook meer zon
TWENTE - Ook in het weekend zijn er buien. Wel is er meer ruimte voor de zon, zeker zondag. Het blijft...
Inloopspreekuur vragen over de bus, trein of haltetaxi in Borne
BORNE - Heeft u vragen over de bus, trein of haltetaxi? OV-ambassadeurs helpen u graag op weg.
Cobblestone bestaat 20 jaar en dat vieren we!
OLDENZAAL - We vieren dit met een paar jubileum-dubbelconcerten:” 2 voor de prijs van 1 zullen we maar zeggen”
Ida Nielsen & The Funkbots (Funk, Soul, DK) Terug in De Cactus!
HENGELO - De Deense Ida Nielsen werd in 2010 door niemand minder dan Prince ontdekt.
Roeivereniging Tubantia gooit haar deuren open!
HENGELO - Twentse Roeivereniging Tubantia houdt zaterdag 13 April een Open Dag.
Maak kennis met vliegen op de instapdag van de Twentse Ultralichte Vliegclub
NORDHORN - Als je serieus overweegt een RPL-MLA brevet te halen dan wil je graag zoveel mogelijk te weten...
Muziekvereniging Elad in Kulturhus Hasselo
HENGELO - Vrijdagavond 12 april geeft muziekvereniging Elad een concert in het Kulturhus Hasselo.
Wo 29-05-2019
Het is Hemelvaartsdag 1968. Dit jaar ga ik niet meer als het brave jongetje met mijn ouders fietsen door het mooie Twente. Met jongens en meiden van het Enschedees Lyceum heb ik afgesproken om samen erop uit te trekken. Dauwtrappen.
De fietstassen zitten vol met broodjes, drinken, een deken en uiteraard regenkleding. Voordat de echte fietstocht gaat beginnen, we verzamelen bij school, moet ik eerst van Losser naar Enschede fietsen. Onderweg mijmer ik hoe het zal zijn nu ik voor het eerst een hele dag met mijn vriendinnetje Renée mag optrekken. Op fuifjes durfden we elkaar bij weinig licht te zoenen op de klanken van de Bee Gees. De zwoele schuifelplaat Words zorgde ervoor dat er weinig tijd voor een hapje en drankje was; alle aandacht voor elkaar. Op school was daar echter absoluut geen sprake van. In de gangen, als we van het ene naar het andere lokaal moesten lopen, kwamen we elkaar soms tegen maar meer dan hoi kwam er niet uit.
De anderen stonden al klaar bij school. Ik was laat. Teveel gemijmerd, te langzaam gefietst. Waar gaat de reis naar toe? Eigenlijk wist niemand dat en dus stapten we rond 10.00 uur op onze stalen rossen en gingen op pad. Vier stellen tussen 14 en 16 jaar, allemaal met gemengde gevoelens en ongetwijfeld vlinders in de buik. Na Hengelo trapten we richting Delden en vervolgens naar Goor. We troffen onderweg honderden, misschien wel duizenden andere fietsers. Heel Twente leek op pad met versierde fietsen: de geel bloeiende brem stak je eenvoudig in het gat bij de koplamp. Het gele kuddedier fietste over smalle weggetjes, bospaden en door fraaie dorpjes.
Echt oog hadden we daar niet voor want er werd gepraat, verteld, gelachen. Rond lunchtijd streken we zo maar ergens op een heideveld neer. De dekens werden uitgespreid, het eten en drinken kwam tevoorschijn en we laafden ons aan elkaar. Een van ons moest plassen, wandelde de bosrand in en kwam niet veel later opgewonden terug. “Iets verderop staat een blokhut in het bos, de deur is open en er is niemand.” We keken elkaar aan en zonder iets te zeggen, begreep iedereen dat de heide verruild werd met de blokhut. Schoorvoetend gingen we naar binnen. Een kleine ruimte met stapelbedden en een enkele zitbank. Daar vergaten we net als op de fuifjes te eten en te drinken, daar hadden we genoeg aan elkaar. We voelden ons op deze Hemelvaartsdag in de zevende hemel totdat………..een boswachter op de deur klopte. Hij wachtte niet op antwoord en stond plotseling binnen. Onze harten bonkten in de keel. Met barse stem vroeg hij wat we hier deden. Nou, dat kon hij wel zien. Hij veinsde boosheid, las ons de les dat we huisvredebreuk hadden gepleegd en dat hij onze namen wilde. Als bevende rietjes gaven we naam en adres op, niemand durfde een gefingeerde naam te noemen. We zouden van hem horen en nou wegwezen. Met rode koppen zaten we niet veel later op de fiets. Hoe zouden we dit aan onze ouders vertellen? Zouden we een boete krijgen? En kijk eens hoe laat het al was geworden en we moesten dat hele eind nog terug.
“Heb je een fijne dag gehad”, vroeg mijn moeder toen ik pas rond acht uur ’s avonds binnen stapte. Beschaamd en schuldbewust vertelde ik wat er gebeurd was. Ze moest glimlachen. Van de boswachter hebben we nooit meer iets gehoord.
Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde het met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com
Zie ook: https://issuu.com/twentejournaal/docs/gm_24-05-2019/6
Tweet |
|
|
|
|