Cobblestone bestaat 20 jaar en dat vieren we!
OLDENZAAL - We vieren dit met een paar jubileum-dubbelconcerten:” 2 voor de prijs van 1 zullen we maar zeggen”
Ida Nielsen & The Funkbots (Funk, Soul, DK) Terug in De Cactus!
HENGELO - De Deense Ida Nielsen werd in 2010 door niemand minder dan Prince ontdekt.
Roeivereniging Tubantia gooit haar deuren open!
HENGELO - Twentse Roeivereniging Tubantia houdt zaterdag 13 April een Open Dag.
Maak kennis met vliegen op de instapdag van de Twentse Ultralichte Vliegclub
NORDHORN - Als je serieus overweegt een RPL-MLA brevet te halen dan wil je graag zoveel mogelijk te weten...
Muziekvereniging Elad in Kulturhus Hasselo
HENGELO - Vrijdagavond 12 april geeft muziekvereniging Elad een concert in het Kulturhus Hasselo.
Kamerkoor Arte Vocale zingt dwarsdoorsnede rijke Engelse koorliteratuur
HENGELO/GOOR - Luisteren naar de warme klanken van Engelse koormuziek?
Laatste boom herstelt eeuwenoude allure Welevelderallee
ZENDEREN - Op Landgoed Weleveld in Zenderen is vandaag de laatste boom geplant als onderdeel van het...
Vier Twentse gemeenten maken afspraken met provincie over windturbines
BORNE -De gemeenten Borne, Haaksbergen, Hengelo en Hof van Twente maken samen programmeringsafspraken...
Denk of praat mee en maak fietsen in Hengelo nog aantrekkelijker en veiliger
HENGELO - Hengelo als aantrekkelijke fietsstad, daar blijven we als gemeente Hengelo graag aan werken.
Van 19.00 tot 02.30 uur lawaai in de Hengelose wijken vanwege bestrijding eikenprocessierups
HENGELO - De eerste eikenprocessierupsen zijn weer uit het ei.
Kabelgoot vanaf 2 april ook in Hengelo mogelijk
HENGELO - Vanaf 2 april 2024 is het in Hengelo mogelijk om een verzoek voor een kabelgoot te doen.
Het weer in Twente: De warmste 6 april ooit?
We kunnen tijdelijk gaan genieten van heerlijk lenteweer met temperaturen die zeer hoog uit vallen voor...
Vr 17-01-2020
Hoe oud was ik? Tien? Begin jaren zestig. Melkboer August kwam met paard en wagen dagelijks de Meidoornstraat in. Zijn paardje trok trouw de melkkar met aan boord een melktank, gele en bruine vla, karnemelk en dat was het zo ongeveer. Het voelde als kind fantastisch om bij de mensen te mogen aanbellen, de melkkan te mogen vullen middels die melktank. Eén beweging met de handle betekende een halve liter melk. Sommige moeders wilden twee liter melk en dat betekende maar liefst vier keer met die magische handle heen en weer. August stapte op de bok, gaf zijn paard het signaal dat we enkele meters verder gingen. Wat een eer als ik de leidsels vast mocht houden, soms wel helemaal tot aan de Hannekeveldweg. Opeens had August een elektrische melkkar, een elektrische hond. Zijn paardje was weg. Hij vertelde dat hij zijn trouwe partner naar een rusthuis voor paarden had gebracht.
Ook onze kolenboer kwam met paard en wagen de straat in. Twee Belgische knollen moesten de zware kolenwagen trekken en dat was ongetwijfeld inspannend voor de dieren. De mannen die de zakken bij ons in het kolenhok brachten waren sterk en hadden een zwart geblakerd gezicht van het kolengruis. Het was zwaar werk en ik had bewondering voor die sjouwers. Op een dag stond ik als kereltje, terwijl ik mijn appeltje oppeuzelde, naar een van de paarden te kijken. Hij had zijn lummel uitgeschoven en begon te plassen. Er kwam geen eind aan. Wonderlijk vond ik dat. De straat was zeiknat, je rook het van ver. Bewust of onbewust gooide ik de afgekloven appel tegen de buik van het paard en daar begonnen die twee tot mijn schrik te lopen. De kar ging voort en stopte enkele huizen verder. Dat was goed afgelopen.
De groenteboer had kennelijk meerdere ventwijken want hij had twee karren die elk getrokken werden door een zwart paard. Er werd verteld dat de paarden als vanzelf stopten als ze langs een café kwamen. Diezelfde paarden kwamen in actie als er een begrafenis was. Als ik van de openbare school naar huis liep, kwam ik langs de groenteboer. Menigmaal heb ik met grote belangstelling gekeken hoe de paarden voor de lijkkoets werden gezet. De dieren kregen een mooi zwart kleed over hun lijf, een soort van zwarte bivakmuts over hun hoofd, de hoeven werden zwart geverfd. Een meneer met een hoed op (een steek) zat boven op de bok. Of de laatste reis voor de overledene ook automatisch halt hield bij een café is me nooit verteld maar het is leuk om het je voor te stellen. Toch?
Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde hij met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com
Zie ook www.issuu.com/twentejournaal/docs/hm10-01-2020/4
#HenkPoelakker #Herinneringen #Paardindestraat #Paard #Losser
Tweet |
|
|
|
|