Herinneringen van Henk Poelakker: Brigitte Bardot

Di 28-04-2020

Het is eind maart 2020. Het coronavirus heeft de wereld in zijn greep. Iedereen voelt dat de strop dagelijks strakker wordt aangehaald nu duidelijk is dat het om heel wat meer gaat dan een simpele griep. Nederland ligt economisch voor 80% stil. Scholen en eetgelegenheden zijn gesloten, culturele activiteiten zijn afgezegd, bij elkaar op bezoek gaan kan even niet. Mensen werken zoveel als kan thuis en dat levert in combinatie met thuiszittende kinderen die begeleid moeten worden met huiswerk meer dan eens stress op. Crisistijd dus.

Wij wonen aan de rand van een dorpspark en zien daar jonge kinderen vrolijk in de zandbak en op de schommel spelen. De angsten van volwassenen, de zorgen van opa’s en oma’s gaan aan hen voor een groot deel voorbij. Net als lang geleden de Koude Oorlog aan mij voorbij ging. Het is 1962, ik ben dan negen jaar. Na de Tweede Wereldoorlog zijn Amerika en de Sovjet-Unie lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Ze vechten elkaar nog net niet de tent uit maar er is volop dreiging: een Derde Wereldoorlog. De wereld hield meermalen de adem in, terwijl wij op school rustig bezig waren met rekensommen en zongen over de wielewaal.

 

Tijdens deze Koude Oorlog (duurde tot 1989, val van de Berlijnse Muur) was Nederland voorbereid op een atoomoorlog want er was een organisatie opgericht die de naam droeg van Bescherming Bevolking, kortweg BB genoemd. Op school spraken wij over een heel andere BB: Brigitte Bardot die ze niet zo had, maar zo. We maakten daarbij gebaren alsof deze Franse filmster megaborsten had. De BB had op onze openbare school in Losser een soort van opslag: kleding, dekens, brancards, verbandmiddelen enz.

 

Allemaal bedoeld om burgers te helpen ALS er een oorlog uitbrak. Meester Boswinkel liet niet veel los over die meneer die een paar keer per jaar op de zolder van de school de spullen kwam tellen. Tijdens oefeningen waren er kennelijk spullen gebruikt en moest gekeken worden of ze nog bruikbaar waren. Kinderen die in de zevende of achtste klas zaten (zij bleven wat langer op school om op hun 14e af te zwaaien en te kunnen gaan werken) mochten die meneer helpen. Hè, wat jammer nou. Ik mocht nooit eens zo’n leuk klusje doen. De kinderen die de BB wel mee mochten helpen, deden net als de meester ietwat geheimzinnig over hun taken; ik denk achteraf dat ze zelf ook niet wisten waarvoor al die spullen waren. Over een dreigende oorlog heb ik namelijk nooit iemand horen praten. De BB werd pas in 1986 opgeheven.

Henk Poelakker (1953) mijmert over zijn jeugdjaren in Losser. Op 16-jarige leeftijd vertrok hij naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com

 

Zie ook www.lossermagazine.nl www.issuu.com/twentejournaal/docs/lm24-04-2020/44

 

#BrigitteBardot #herinneringen  #HenkPoelakker #koudeoorlog #berlijnsemuur #beschermingbevolking #jeugd #losser #twente

---

Ook reageren op dit bericht?

Naam en bericht zullen worden weergeven. Het e-mailadres (verplicht) wordt niet op de site getoond, maar blijft bij de redactie bekend

Naam
E-Mail
Reactie
	Neem deze over aub.