Herinneringen van Henk Poelakker: Kermis en Circus

Do 11-06-2020

Halverwege de jaren zestig kwam circus Toni Boltini naar Losser. Dit circus kon zijn tent in slechts één uur opzetten. De tribunes waren op vrachtwagens gemonteerd en de stoeltjes hoefden alleen nog uitgeklapt te worden. Ook de piste in het midden van de tent was opvouwbaar gemaakt. Deze technische snufjes zorgden ervoor dat Boltini iedere dag ergens anders zijn twee voorstellingen kon geven.

Die avond gingen we als gezin naar het circus en wat opviel: een tent voor een groot deel gevuld met pubers. De reden? Als publiekstrekkers had Boltini twee beroemde zangers in de show verwerkt: Rob de Nijs en Johnny Lion. Net voor de leeuwen en tijgers traden ze op en de hele tent zong mee met Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam van Rob de Nijs. Niet veel later speelde de liveband het zo bekende Sofietje van Johnny Lion. Ik keek mijn ogen uit, raakte helemaal in de ban van de sfeer van het circus en mijn besluit stond vast. Zodra ik zestien was, zou ik stoppen met leren en meldde ik me aan bij een circus. Iedere dag ergens anders, het avontuur tegemoet, altijd gezellige en vrolijke mensen om me heen. Het liep anders maar het magische van het circus had me overmeesterd.

Als kinderen op de lagere school keken we reikhalzend uit naar de tijd dat de kermis in Losser neerstreek. Uren kon ik na schooltijd rondhangen op het plein bij de Hervormde Kerk. Vol bewondering zag ik hoe de vloer van de botsauto’s waterpas werd gemaakt door duizenden balkjes en allerlei plankjes. Hoe de rupsbaan al bijna bedrijfsklaar was en hoe de goktenten hun spiegels oppoetsten en hun honderden lichtjes gingen testen. Ook dat was een andere wereld, eentje van glamour en prachtige prijzen die je nooit won. Bij het touwtjetrekken keken allerlei dure prijzen je aanlokkelijk aan maar als je aan een touwtje trok, kwam achter die prachtige voetbal of clownspop een lullig fluitje naar boven.

Ik was zestien, het was 1969. Op mijn Tomosbrommer toerde ik naar Overdinkel waar de kermis zijn muziek en toeters de lucht in schalde. Gefascineerd keek ik naar die ene tent waar motoren hun rondjes draaiden in een hele grote houten ton: de steile wand. Dat wilde ik wel eens zien en dus kocht ik een kaartje en klom ik naar boven. Vandaar keek ik over de houten rand in die ton en zag ik  hoe eerst één en later meerdere motoren met de vlam in de pijp hun rondjes draaiden. Halverwege de show werd een zielig verhaal verteld over de gevaren en het niet kunnen verzekeren van de motorrijders; iedereen trok de portemonnee en gooide wat muntjes naar beneden. En opnieuw gingen de motoren rond in die steile wand. Nog kan ik dromen van het spektakelstuk dat daar werd opgevoerd.

Henk Poelakker woont sinds 1969 in Brabant en mijmert over zijn jeugdjaren in Losser
henkpoelakker@gmail.com

Foto Steile Wand: Lisa Schouten fotografeert motorrijder Henny Kroeze

Zie ook www.lossermagazine.nl www.issuu.com/twentejournaal/docs/lm05-06-2020/26

#kermis #circus #losser #overdinkel #ToniBoltini #Tomos

---

Ook reageren op dit bericht?

Naam en bericht zullen worden weergeven. Het e-mailadres (verplicht) wordt niet op de site getoond, maar blijft bij de redactie bekend

Naam
E-Mail
Reactie
	Neem deze over aub.