Groot Enschedees Boekenfestijn met Akyol, Rezazadeh, Bronwasser en van Kan
ENSCHEDE - De Bibliotheek Enschede organiseert, in samenwerking met de Stichting Literaire Manifestaties...
Het weer in Twente: Wisselvallig weekend daarna vaker droog
TWENTE - In het weekend is het wisselvallig met buien en tussendoor wat zon. De middagtemperatuur ligt...
Gezamenlijk concert Honhof orgel en mannenensemble Esquire
HAAKSBERGEN - Zondagmiddag 21 april vindt in de Protestantse kerk aan de Jhr von Heijdenstraat, om...
Jetske Scholten van Wijkracht genomineerd voor de titel Sociaal werker 2024!
HAAKSBERGEN - Jetske Scholten, sociaal werker in algemeen schoolmaatschappelijk werk en Welzijn op recept...
Masterclass Cesar Zuiderwijk bij Kaliber Slagwerkdag!
ENSCHEDE - Op zondag 17 maart vindt de Kaliber Slagwerkdag plaats!
Liza Ferschtman speelt Bruchs Vioolconcert
ENSCHEDE - In de concerten van Phion met violiste Liza Ferschtman is deze maand heel veel te horen en te beleven.
HENGELO - Nieuw album en dus nieuwe songs naast vertrouwde favorieten.
HENGELO - Een grensverleggende, shockerende, theatrale en bij vlagen geniale show met alle stijlen tussen punk, disco en artrock.
Luz Welman en Lise ter Hedde zijn de regionale Voorleeskampioenen
HAAKSBERGEN/OLDENZAAL/HENGELO - Woensdagavond 5 maart was de regionale finale van de Nationale Voorleeswedstrijd...
“Pink, brown, yellow, orange and blue, I love you” Exhibition in Tetem
ENSCHEDE - “Pink, brown, yellow, orange and blue, I love you” is een tentoonstelling waarin...
Do 18-06-2020
Als ventje van een jaar of tien ging ik met mijn moeder iedere donderdagmiddag mee naar de markt, onder de Oude Toren. De eerste kraam die we tegen kwamen was een snoepkraam. De verkoper, gehuld in een stofjas, had iedere marktdag tien repen chocolade in zijn hand. Als een waaier prees hij die koetjesrepen aan: tien voor een gulden. Mijn moeder kocht ze nooit want ze vond dat koetjesreep geen echte chocola was.
Bij kaasboer Beugelink mocht ik eerst een stukje kaas proeven alvorens mijn moeder een stuk kaas kocht. Steevast vroeg ze of het een plat stuk mocht zijn. Op de grond lagen honderden afgekloven kaaskorsten. Ik hoorde veel Duitse stemmen. Iedere week stond ook Nico Scheffer met zijn patatkraam op de markt. Hij had een grote zwarte pan met daarin frituurvet en voor 15 cent kon je al een klein zakje patat krijgen, zonder mayonaise maar wel met gratis een likje mosterd aan het papieren zakje. Verderop stond Harrie Knippers met zijn groentekraam en zijn luide stem klonk over het marktterrein. “Twee dozen aardbeien voor één gulden. Smullen mensen.” Er zullen vast nog veel meer kraampjes geweest zijn: lappen met stof, vazen en bekers, schoenen enz. Ik kan me dat niet meer herinneren. Wel weet ik dat er twee visboeren stonden. Eentje was onze eigen Toon de Krul en behalve gebakken vis, werd er veel verse vis verkocht. De dag NA de marktdag was vrijdag en veel katholieke gezinnen aten die dag uit principe geen vlees. Vis mocht wel.
Grenzend aan het marktplein lag het toenmalige politiebureau met uitzicht op Lossers trots, de Oude Toren. Mijn vader was één van de tien agenten in het dorp en tijdens de markt, wandelden mijn moeder en ik regelmatig even naar binnen. Meestal had ik een smoesje………….ach mam, ik heb zo’n dorst, zullen we even naar ’t politiebureau gaan………. In de gang zaten meer dan eens jongetjes die stout waren geweest. Misschien hadden ze wel een koetjesreep gejat? Voor straf moesten ze op het politiebureau een bladzijde uit het wetboek overschrijven. Was dit de voorloper van Bureau Halt? Had de politie in Losser dit zelf bedacht? Feit is dat er met ouders nauwelijks over gesproken werd en de jongens zeiden thuis ook niets over hun strafwerk want anders konden ze van vaderlief nog een extra pak slaag krijgen.
Terug naar de viskraam. Ook toen al waren lekkerbekjes en kibbeling favoriet. De geur van gebakken vis verspreidde zich over de hele markt. De visboer die al die vissen moest bakken, schepte met een grote schuimspaan de gebakken visjes uit de hete olie. Als er een stuk of wat vissen in die olie rondzwommen, bleven er telkens stukjes van het gepaneerde papje dat om de vis zit, in het vet achter. Ook die kruimels werden met dezelfde schuimspaan uit de olie gevist. Voor de visboer was het afval maar voor ons kinderen was het een smulpartij. Toen ik wat ouder was en alleen naar de markt mocht, bedelde ik met een vriendje bij de visboer om die viskruimels. We riepen dan: “Visboer hei-j nog viskrummels?” En als de baas in een goed humeur was, kregen we op hetzelfde vetvrije papier waar normaal de lekkerbekjes op lagen, een flinke hoeveelheid krummels. Snel liepen we met onze buit naar de muziektent die ook op het marktplein stond en nestelden we ons met die krummels op het podium. Het smaakte naar vis maar het was puur vet. Smullen tot we er misselijk van werden. Mmmmmmmmmmmmmm, heerlijk die krummels.
Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser. Op zestienjarige leeftijd verhuisde hij in 1969 naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com
Zie ook www.lossermagazine.nl www.issuu.com/twentejournaal/docs/lm05-06-2020/12
#herinneringen #HenkPoelakker #markt #snoep #kaas #patat #vis #losser #twente
Tweet |
|
|
|
|