Herinneringen Henk Poelakker: Berkenhout

Ma 26-10-2020

Ik zat begin jaren zestig op de padvinderij. Iedere zaterdag kwamen we in het Teylershuys in Losser bijeen. Vanaf het begin van de oprichting van deze club, was ik erbij. Onze volwassen leiders waren de Hopman en de Vaandrig en binnen ons Panterclubje was Hans de PL (de Patrouilleleider) en ik de APL (de Assistent Patrouilleleider). Iedere zaterdag moesten de jongens de contributie bij mij inleveren en daarvan ging 90% naar de Hopman en 10% in ons eigen spaarpotje. Daar konden we in de loop van de maanden zelf iets voor kopen, bijvoorbeeld een nieuw kasboek.

Eén van de eerste keren dat we als groep bij elkaar kwamen, lanceerde de Hopman het idee om allemaal een eigen stoeltje te maken. Dat moest van berkenhout worden gemaakt. Die week gingen vriendje Hans en ik op zoek naar dunne stammetjes die wit van kleur waren. Gewapend met zaag en bijl reden we op onze fietsjes richting de bossen. We kwamen er al snel achter dat die dunne stammen bovenin de boom groeiden. Terug naar de fiets die we in de droge sloot hadden gelegd. Verdraaid, daar kwam een oud boertje aan op zijn fietsje. Laten we aan hem eens vragen of hij weet waar dat berkenhout groeit. Het boertje bleek een beetje doof te zijn. Zo hard als we konden, stelden we luid en duidelijk onze vraag. Zijn antwoord: “Ja jongs, das nog nich zo makluk. Is kiek’n. Berk’nhout zeg ie. Tja. Ik geleuf daj nog un betjen deur mut fiets’n en dan buj d’r wa. Bie de volgende kruusing goaj rechts en doar woont den Berk’nhout.�

We lagen krom van het lachen. Compleet met bijl en zaag gingen we terug naar huis en vertelden enkele dagen later op de padvinderij over het boertje. Vandaag kregen we van de Vaandrig een moeilijke opdracht. Ga het dorp in en kom binnen het uur terug met: een margriet, een advocaat, een berenklauw, een ezel, een haring, een koning en een muis. Wat een lastige opdracht. De Panters gingen met elkaar in conclaaf, overlegden hoe we dit zouden aanpakken en niet veel later waren er drie groepjes van twee gevormd met de opdracht om ieder twee zaken te verzamelen. De koning lieten we achterwege want waar haal je in hemelsnaam zo iemand vandaan.

Met veel pijn en moeite kwamen we binnen het uur terug. We hadden bij de bloemist een stekje gekregen van een margriet, van de visboer een haring en van de meelboer een dode muis. Ook de jongens van de Leeuwen en Tijgers waren niet veel verder gekomen. De Vaandrig nam het woord en vertelde toen we allemaal in de kring zaten (het was de bedoeling op een eigen gemaakt stoeltje van berkenhout) dat er synoniemen en homoniemen bestaan. Een synoniem zijn twee verschillende woorden die ongeveer hetzelfde betekenen; bijvoorbeeld schitterend en prachtig. Een homoniem is een zelfde woord dat meerdere betekenissen heeft; een bank kan in de kamer staan maar is ook een gebouw waar je geld kunt brengen. Dus, zo zei hij, jullie hadden ook kunnen denken aan:
Margriet: het tijdschrift            

Advocaat: een fles drank
Berenklauw: een plant in de natuur    

Ezel: een standaard voor een schilderij
Haring: gebruik je bij opzetten tent    

Koning: een belangrijk schaakstuk
Muis: dat zit aan ieders hand

We vonden het eerst een beetje flauw dat we zo voor de gek waren gehouden. Later begrepen we pas dat de les van vandaag was: kijk verder dan je neus lang is. Een prima levensles.

Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde hij met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont.
henkpoelakker@gmail.com

 

Zie ook www.lossermagazine.nl

 

#henk #poelakker #herinneringen #scouting #padvinderij #losser

---

Ook reageren op dit bericht?

Naam en bericht zullen worden weergeven. Het e-mailadres (verplicht) wordt niet op de site getoond, maar blijft bij de redactie bekend

Naam
E-Mail
Reactie
	Neem deze over aub.