Herinneringen van Henk Poelakker: Verhuizen naar Brabant

Ma 14-12-2020

En dan is het zo ver. Op een zomerse maandagmorgen in augustus 1969. Vandaag verlaat ik het mooie en gezellige Twente en begin ik als 16-jarige aan een nieuw hoofdstuk dat Brabant heet. Pa Poelakker werd begin ’69 bevorderd tot Postcommandant van de Rijkspolitie te Wijk en Aalburg. Hij is al ruim een half jaar op zijn nieuwe werkplek en verlangt er naar dat mijn moeder en ik eindelijk weer herenigd worden. Mijn grote zus is in juli getrouwd en woont sindsdien in ons huis aan de Meidoornstraat; zij blijft in Losser met haar geliefde Hans.

Op het perron in Enschede is het rustig. De trein met voor mij eindbestemming Den Bosch staat klaar om over enkele minuten te vertrekken. Mijn vriendinnetje zwaait me uit alsmede enkele klasgenoten. Bart, Hans en Peter stappen onverwacht het perron op. De conducteur loopt nog eenmaal langs de lange trein, kijkt op de stationsklok en blaast op zijn fluitje. Een zoen, een hand, tot ziens, succes en dan stap ik in. Ik blijf in de openstaande deur staan, strijk met mijn hand nog eens door mijn lange haren en zwaai als de trein zich in beweging zet. Geen tranen. De vier worden steeds kleiner en dan schuif ik de deuren dicht. Ik ga tegenover Pa zitten die begrijpt dat het even lastig is om nu iets te zeggen. Via Deventer en een overstap in Arnhem, komen we anderhalf uur later in Den Bosch aan. Met de bus vervolgen we onze reis naar het nieuwe dorp waar ik eerst nog een tijdje bij een vriendelijk politie-gezin mag verblijven. Ons toekomstig huis is namelijk nog niet leeg en dus kunnen we als gezin nog niet overhuizen. Maar omdat mijn nieuwe school in Waalwijk morgen begint, moet ik de overstap nu al maken. Pa zit al maanden in een kosthuis maar ik zal enige tijd bij het gezin van een van zijn collega’s vertoeven. Zij hebben een zoon van mijn leeftijd en gelukkig klikt het tussen Wim en mij.

Kort vóór de definitieve overstap, ben ik enkele dagen in Brabant geweest. Om alvast een beetje te wennen. Ik slaap die dagen bij Wim die me het gevoel geeft dat ik welkom ben. Hij leidt me rond in het dorp, laat me de twee voetbalclubs zien, vraagt of ik kom voetballen bij hem in het elftal. Mijn brommer is dan al via de Spoorwegen in Den Bosch aangekomen en samen met Wim rijd ik de schoolroute naar Waalwijk. Het dorp waar ik binnenkort kom te wonen ademt een sfeer van rust uit, mensen groeten mij of ze me al jaren kennen. Dit noordelijke deel van Brabant is vlak en heeft mooie vergezichten. De streek wordt omzoomd door een prachtige slingerende Maas. In dit rivierengebied stoppen Wim en ik bij een piepklein winkeltje aan de dijk waar een oude dame een soort van jeugdcafé heeft. Ze verkoopt niet alleen koeken en limonade maar ook sigaretten per stuk. Honderd vragen vuurt ze op me af want ze moet natuurlijk wel weten wie die jongen van de ‘nije pliesie’ is. Het winkeltje van Hilleke is een ontmoetingsplek en al snel komen er andere jongens en meiden die me warm welkom heten. Leuk.

Minder leuk is de HBS in Waalwijk waar ik niemand ken en ook niemand wil leren kennen. Ik voel me alleen, zit in een klas met alleen maar jongens die of net als ik zijn blijven zitten of overstapten van de MULO. Mijn motivatie is nul, er is slechts één doel en dat is hopen dat het snel zaterdag wordt (we moeten tot 12.00 op zaterdag nog naar school). Eenmaal terug in het dorp rijd ik bij de buren binnen, smikkel ik iedere dag van het zelfgemaakte ijs en doe ik net alsof ik huiswerk maak. Wim laat me kennis maken met zijn vrienden en ook daar meteen belangstelling en welkom. Na een tijdje is het huis dan eindelijk leeg; niet veel later rijdt de verhuiswagen voor en omhels ik mijn moeder. Pa, Ma en ik beginnen aan ons avontuur in Brabant. Ondanks dat mijn wieg in Twente stond, ben ik me meer dan thuis gaan voelen in deze provincie. Ik werd er volwassen, leerde een mooie meid kennen, trouwde, werd vader van een zoon en dochter en ben dik vijftig jaar later trots op mijn nieuwe titel………..opa.

Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde hij met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com

Zie ook www.lossermagazine.nl en www.hellendoornmagazine.nl

#verhuizen #rijkspolitie #politie #brabant #trein  #denbosch #rivierengebied #maas #HBS #waalwijk #mulo #provincie #winkeltjevanHilleke #losser #twente

---

Ook reageren op dit bericht?

Naam en bericht zullen worden weergeven. Het e-mailadres (verplicht) wordt niet op de site getoond, maar blijft bij de redactie bekend

Naam
E-Mail
Reactie
	Neem deze over aub.