Herinneringen van Henk Poelakker: Verjaardag

Vr 15-01-2021

Als je anno nu een kinderfeestje geeft, moet het spectaculair zijn. Wordt het met z’n allen naar een Disneyfilm? Zo ouderwets, zo oubollig, zo kinderachtig. Bowlen dan, is dat iets voor je achtste verjaardag? Alsjeblieft, bespaar me. Die bowlingbaan heb ik al zes keer gezien. En ik wil ook niet naar een ballenbak, een klimparadijs en al helemaal niet naar iets leerzaams of zoals oma dat altijd zegt: naar iets educatiefs. Karten, ja dat klinkt beter of een Escaperoom waar het heel spannend schijnt te zijn. Wat zoiets kost? Tientje per persoon entree. Twee keer een glas cola (of mag het al een alcoholvrije Radler zijn) kost vijf euro. Dan nog een paar porties bitterballen en als we bijna thuis zijn nog even langs een cafétaria is opgeteld ook vijf euro. Twintig euro per kind dus en jij wilt er tien uitnodigen? Met hartkloppingen word ik wakker. Niet normaal. Ik lig te denken aan mijn eigen verjaardagsfeestje met tien kinderen uit de klas en uit de straat. Ik werd acht en het is dan 1961.

Mijn moeder had een biscuittaart gemaakt met hagelslag als garnering. Ieder kind smulde ervan. Ook de ranja lieten we ons goed smaken. Voor mij als feestvarken was het cadeautjes uitpakken en roepen oh wat mooi, ach wat leuk. Vriendje Hans had een parkiet in een kooitje meegebracht. “Hier, dit is veur oe, un echte karpiet. De kooi maj ok hoal’n.� Na alle cadeaus gingen we naar buiten. Aan de kloppaal (een horizontaal liggende ijzeren buis waar het vloerkleed op werd uitgeklopt en waar ook de schommel aan werd bevestigd) hingen touwtjes met onderaan een plakje koek. Happen maar in groepjes van twee. Wie was de snelste? Lachen. Het volgende spelletje was toffeehappen. Een toffee lag in een bak met water en om dat lekkere snoepje te kunnen pakken, moest je met je hoofd onder water. Hilarisch.

Tijd om met z’n allen de straat op te gaan. De nieuwe bal werd uitgeprobeerd (stoepranden), we deden verstoppertje, er werd met de kar gespeeld, ik zat op mijn ‘nieuwe fiets’ (zie foto). Een half uurtje later: komen jullie weer naar binnen? Tijd voor blindemannetje. Aan diezelfde kloppaal hingen vijf touwtjes met onderaan een spek, een trekdrop, een schuimblok, een lolly en een dropveter. Om de beurt kreeg je een blinddoek voor en moest je proberen met een schaar een touwtje door te knippen. Als je geluk had, knipte je dat wat jij het meest lekker vond. Potverdorie, het was al bijna tijd dat de kinderen naar huis moesten gaan. Plotseling begon het te regenen, dus met z’n tienen nog even de huiskamer in. Mijn moeder kroop achter de piano. We zongen over Berend Botje en luisterden naar iets klassieks. Opeens een lichtflits met niet veel later een hevige donderslag. Wie schrok er niet? Tijdens het onweer gingen we steeds harder zingen en mijn moeder speelde maar door. Vriendje Hans maakte ons allemaal bang voor dat elektriciteitshuisje dat naast ons huis in de Meidoornstraat stond…………als daar de bliksem in zou slaan……….dan….dan….

Een onvergetelijk verjaarsfeestje. Toen het onweer over was en iedereen naar huis wilde, mochten we eerst nog iets grabbelen. Een puntenslijper, een opschrijfboekje, een fluitje: onze kinderhandjes waren gauw gevuld.

Foto’s privéarchief Henk Poelakker

Henk Poelakker mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde hij met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont.
henkpoelakker@gmail.com

 

 

Zie www.twente-magazine.nl

 

Henk Poelakker heeft 25 van zijn verhalen gebundeld in een boekje.  Het kost 14,95 excl bezorgkosten en is te bestellen via info@twentejournaal.nl

 

#herinneringen #poelakker #verjaardag #feest #losser #twente

---

Ook reageren op dit bericht?

Naam en bericht zullen worden weergeven. Het e-mailadres (verplicht) wordt niet op de site getoond, maar blijft bij de redactie bekend

Naam
E-Mail
Reactie
	Neem deze over aub.