4 en 5 mei 1965, een herinnering van Henk Poelakker

Het is 5 mei 1965. Ik ben op twee dagen na 12 jaar en het is feest in Losser. We vieren dat we al 20 jaar in bevrijd Nederland wonen. En dat mag het hele dorp weten en horen. Weken hebben we op school geoefend om het speciaal voor deze dag geschreven bevrijdingslied te zingen.

En wij niet alleen. Ook de jongens op de Martinischool en de Aloysiusschool plus de meisjes op de Mariaschool hebben met hun meester of juf (of zeiden ze op de Mariaschool zuster?) tot in den treure geoefend. En laat ik niet de kinderen vergeten van de christelijke lagere school van meester Snel.

Ik kan me nog herinneren dat er op een middag een echte heer de klas in kwam met een draagbaar orgel (was dat soms een keyboard?). Onze meester Boswinkel was een beetje zenuwachtig want hij moest ten overstaan van deze echte muziekmeneer laten horen wat wij ervan gebakken hadden. Rechtop zittend luisterden we naar de eerste toon van Boswinkels onafscheidbare stemvork, duwden onze kontjes achterin het stoeltje en zongen uit volle borst. De zangmeester was tevreden en vertelde dat hij nog niet eerder zo’n goede muzikale klas had gehoord. Misschien waren wij wel de eerste school waar hij kwam maar feit is dat Boswinkel zo trots was als een aap met zeven l*llen. Het lied zouden we met alle kinderen van alle scholen op 5 mei laten klinken op het plein tegenover de Nederlands Hervormde Kerk, daar waar in oktober altijd de kermis was.

Maar eerst werd het nog 4 mei. Ook die avond trok er een stille stoet door het dorp als herdenking aan de omgekomen mensen in de Tweede Wereldoorlog. Bij het monument dat toen nog stond aan de Gronausestraat (nu op het plein bij de Oude Toren) hielden de stille mensen halt. Er werden kransen en bloemen gelegd en ik mocht als padvindertje van elf jaar samen met andere kinderen de erehaag vormen. De Burgemeester, de pastoor, de dominee, de politieagenten, zij allen waren aanwezig en liepen door onze haag richting het monument. Het maakte op mij een onvergetelijke indruk vooral toen we ook nog moesten salueren met twee vingers aan de padvindershoed.

Kort vóór de datum van 5 mei kreeg ik te horen dat ik een van de uitverkoren kinderen was die een vlag mocht hijsen tijdens het officiële deel van Losser 20 jaar bevrijd. Op het plein voor de kerk was een podium gebouwd waarop deftige mannen en vrouwen gingen luisteren naar het lied dat we met z’n allen hadden ingestudeerd. Links en rechts van dat podium stonden vlaggenmasten en samen met een andere padvinder van de katholieke verkenners (toen dachten we nog heel erg in hokjes) mocht ik de vlag langzaam in top hijsen terwijl het Wilhelmus zou klinken; of was het de Last Post? Bij de andere vlaggenmasten stonden ook steeds twee kinderen: voetballertjes, gymnasten, muzikanten, judoka’s enz. Op de foto zien we rechts nog net de kerk en zie je mij bij de meest linkse vlag staan.

Die ochtend kwam er nog een verrassing. Er zou een vliegtuigje boven het feestplein vliegen en daaruit zou een pakje worden gedropt aan een parachute. Als je goed luisterde, hoorde je in de verte al het motorgeronk en niet veel later vloog er inderdaad een klein vliegtuig boven de hoofden van de kinderen en alle belangstellenden. Wat er in het pakje zat, heb ik nooit gehoord maar het zal wel iets te maken hebben gehad met voedseldroppingen.

Twintig jaar bevrijd…………wat een feest.
Helaas weten teveel mensen wereldwijd niet wat vrijheid betekent.

Henk Poelakker  (1953) mijmert over zijn jeugdjaren in Losser waar hij tot zijn 16e levensjaar woonde. In 1969 verhuisde hij met zijn ouders naar Brabant waar hij nog altijd woont. henkpoelakker@gmail.com

 

Zie ook www.lossermagazine.nl

www.twente-magazine.nl

Bestel het boekje met 25 herinneringen door een mail te sturen naar info@twentejournaal.nl met in het onderwerp ‘Boek Henk Poelakker’.

 

#dodenherdenking #bevrijdingsdag #padvinder #scouting #jaren60 #sixties #wilhelmus #vlag #vliegtuig #parachutist #WOII #herinnering #henkpoelakker #losser #twente